قارداشی: برای اعزام های بین المللی هیچ تعهدی نمی دهم، قیمت یک راکت 4 میلیون تومان شده است - لیتن

به گزارش خبرنگاران، وضعیت ناپایدار اقتصادی و افزایش بهای ارز، فدراسیون های ورزشی را برای اعزام ورزشکارانشان به مسابقات بین المللی و دنیای با چالش روبه رو نموده است. در این میان رشته تنیس روی میز به دلیل الزام فدراسیون دنیای این رشته برای شرکت پینگ پنگ بازان در 6 تا 8 تونمنت بین المللی برای ارتقاء صندلی، با مسائل بیشتری روبرو شده تا جایی که فدراسیون تنیس روی میز ایران کوشش می نماید تا دو تا سه اعزام را برعهده بگیرد. اما در شرایط کنونی احتمال لغو برخی از این اعزام ها وجود دارد. بخش بانوان به دلیل وضعیت اسپانسری و قردادهای پایین لیگ در بخش آسیب پذیرتر است تا جایی که حضور در مسابقات بین المللی برای آنها دور از دسترس شده است. به همین دلیل با مهردادعلی قارداشی، رئیس فدراسیون تنیس روی میز ایران گفت وگویی داشتیم.

متن این گفت وگو رادر ادامه می خوانید.

سیاستمان در بخش بانوان تقریبا حمایتی است

رویکردمان نسبت به بانون مثبت است و باید آن را در عمل ثابت کنیم. البته نمی توانیم دقیقا عین امکاناتی که برای مردان در نظر می گیریم را به بانوان هم اختصاص دهیم چون جمعیت تحت پوششمان در مردان بیشتر است و از طرف دیگر عناوینی که مردان از مسابقات مختلف کسب کردند نسبت به بانوان متفاوت است. نزدیک به 15 سال است که بانوان پینگ پنگ باز مسقیما زیر نظر فدراسیون تنیس روی میز قرار گرفتند، قبل از آن زیر نظر انجمن تنیس روی میز بانوان بودند و هیچ ارتباط کاری با مردان نداشتند. اگر در طی این 15 سال اخیر در بخش بانوان تحولی اتفاق افتاده و موفقیت هایی در المپیک، بازی های آسیایی و قهرمانی دنیا به دست آمده شک نکنید که به دلیل ادغام امور آنها با مردان است.

عملکردمان نشان داده سیاستمان تقریبا حمایتی و برابر است. حتی سال جاری با حمایت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای اولین بار بعد از انقلاب بین تیم بانوان و آقایانمان از نظر تعداد نفرات اعزامی به بازی های آسیایی هیچ تفاوتی وجود نداشت، با اینکه می دانستیم شانس بانوانمان در کسب صندلی کمتر است و دیدید که در مسابقات تیمی نتواسنتند به جمع هشت تیم برتر بیایند و در انفرادی هم خوب نتیجه نگرفتند. اما هزینه هایی که صرفشان شد با مردان برابر بود. معتقدیم بانوانمان پتانسیل، قابلیت و شایستگی دارند و ما هم وظیفه داریم حمایت کنیم.

هزینه هایی که سر به فلک کشیده

وضعیت اقتصادی در حال حاضر به گونه ای است که فدراسیون ها برای اعزام ورزشکارانشان دغدغه دارند. البته بین رشته ها تفاوت هایی وجود دارد. علاوه بر هزینه های بلیت، هتل و غذا که برای همه فدراسیون ها یکسان است ما در رشته مان تجهیزات مصرفی روزانه، هفتگی و ماهانه داریم. مثلا فکر نمی کنم تجهیزاتی که رشته هایی چون تیراندازی، تنیس، بدمینتون، اسکواش و قایقرنی دارند در رشته هایی مثل جودو، کاراته و والیبال احتیاج باشد. ورزشکاران مان شخصا برای تجهیزاتشان هزینه ماهانه دارند و همه آنها با ارز وارد می گردد که قیمتشان سر به فلک کشیده بنابراین بخشی از بار این هزینه ها به دوش والدین است تا به جایی برسند که مثل خانم شهسواری و آقای عالمیان بخشی از آن را اسپانسر بدهد. به همین دلیل این موضوع برای توسعه و افزایش جمعیتمان نوعی تهدید محسوب می گردد.

اگر شرایط ارزی خوب باشد دغدغه مان کمتر است. اما در شرایط کنونی وضعیت خیلی خوب نیست. برای مثال سه سال پیش که به فدراسیون آمدم رویه های قسمت بک هند و فور هند راکت بازیکنان 180 هزار تومان بود اما الان هر رویه یک میلیون و دویست هزار تومان است که هزینه دو طرف آن 2 میلیون و چهارصد هزار تومان می گردد. خود تخته راکت هم دو میلیون تومان که جمعا یک راکت خوب چهارمیلیون تومان هزینه برای ورزشکار دارد.

اعزام به رویدادهای بین المللی به شرایط اقتصادی کشور بستگی دارد

تمام این تصمیمات به شرایط کشور بستگی دارد. هیچ تعهدی نمی دهیم. اگر شرایط خوب باشد می توانیم سالی 10 اعزام هم داشته باشیم. الان شما نمی دانید رئیس جمهور آمریکا و مسئولان اتحادیه اروپا چه تصمیمی می گیرند و مسئولان ایران چه پاسخی می دهند بنابراین شرایط ثابت و متعادل نیست. اگر دولت به اندازه کافی پول ندهد و اسپانسرها هم حمایت ننمایند شرایط خیلی سخت تر می گردد. گاهی وزیر ورزش در جلساتمان مطالبی را از جلسات هیئت دولت به صورت طبقه بندی شده مطرح می نماید و می گوید آنگونه نیست که فکر کنیم اولویت اول کشور مثلا حضور در مسابقات دنیای مجارستان است بلکه کشور مایحتاج روزانه زیادی دارد.

اگر عملکرمان را با فدراسیون ها و رشته های دیگر مقایسه کنید، متوجه می شوید ما هم کوشش می کنیم اما شرایط باید فراهم باشد. همیشه به ورزشکاران می گویم فقط به دنبال طلای دنیا و المپیک باشید چون مردم و مسئولان از ما همین را می خواهند. بخشی از این موضوع هم دست من و بازیکنان است. هرچند ورزش یکی از اولویت ها است اما اولویت اصلی نیست بنابراین با توجه به شرایط کنونی تصمیم می گیریم. البته باید توجه کنید که برخی از رشته ها احتیاجمند برگزاری اردوهای داخلی و در نهایت اعزام به مسابقات رسمی هستند اما ورزشکاران ما باید سالانه در 8 رویداد شرکت نمایند تا 6 نتیجه از بهترین نتایج را برای آنها محاسبه نمایند که این موضوع شرایط را برایمان سخت تر می نماید.

باید منابع محدودمان را مدیریت کنیم

در زندگی و کار هر چیزی را که به دست می آوردی در کنارش به طور طبیعی چیزی را از دست می دهی. مثلا می توانم همین سالن احتشام زاده را که دختران در آن تمرین می نمایند را اجاره دهم و از آن پول دربیاورم ولی این فرصت را به بازیکنان تیم ملی می دهم که آنجا تمرین نمایند. وقتی قید آن پول را می زنم به ازای آن سطح فنی تیم بالاتر می رود و به تبع آن درآمد هم پایین تر می آید. حتی وقتی تیم ملی اردو ندارد این سالن رایگان در اختیار بازیکنانی قرار می گیرد که عضو تیم ملی نیستند اما شرایط و صندلی خوبی دارند. قید این درآمدها را زدیم در نتیجه باید سراغ اسپانسرهای دیگری برویم.

بودجه دولت بی خاتمه نیست و ما هم وظیفه داریم منابع مان را مدیریت کنیم. یکی از راه های صرفه جویی و درآمد زایی اضافه نکردن پرسنل غیر لازم است چون هزینه هایی که باید ماهانه صرف حقوق کارمندان غیر ضروری گردد، جمع می گردد و صرف اردو و اعزام بازیکنان می گردد. علاوه بر این باید اسپانسر هم جذب کنیم.

مدال آوری با جذب اسپانسر رابطه مستقیم دارد

مدال آوری و جذب اسپانسر ارتباط مستقیمی با هم دارند. مثلا اگر بانویی در مسابقه ای قهرمان گردد اسپانسرها پشت در صف می کشند، اگر اولین بازی اوت گردد کسی به او نگاه هم نمی نماید اما هر چه بالاتر برود وضعیت فرق می نماید. وقتی ورزشکار مدال می گیرد کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش وجوانان و رئیس جمهور همه به او پاداش می دهند. الان توجهات به خانم شهسواری بیشتر است چون دو بار در مسابقات آسیای میانه اول شده و دو سهمیه المپیک هم گرفته است. اگر این سهمیه مدال می شد اسپانسرها بیشتر جذب می شدند. به طورکلی هر ورزشکاری افتخاری کسب کند مورد توجه قرار می گیرد. پس خودشان هم باید کوشش بیشتری نمایند.

شرایط اقتصادی مانع جذب مربی خارجی

به مدت سه هفته خانم لیوسای از چین را آوردیم و او را تست کردیم سپس به این جمع بندی رسیدم که با ماهی سه هزار یورو قرارداد ببندیم. اما در صحبت هایمان با آقای داورزنی و همکارانشان در کمیسیون مربیان خارجی وزارت ورزش و جوانان به این نتیجه رسیدیم که هیچ تضمینی وجود ندارد که در آینده این هزینه اضافه نگردد. ما هم به استفاده از مربی خارجی در رده پایه اعقتاد داریم اما به دلیل عدم ثبات وضعیت اقتصادی و نوسان قیمت ها نشد.

انتخاب مربی جدید بهترین تصمیم در مقطع کنونی است

همانگونه که در بخش مردان و بین روسای فدراسیون ها فقط یک رئیس سرمربی تیم ملی بود در بخش خانم ها هم اینگونه بود. علی رغم اینکه مسئولیت های خانم کیوانی در حوزه نایب رئیسی فدراسیون زیاد است اما کارهای کمیته استعدادیابی را هم انجام می دهد. نمی گردد کارهای زیادی را بر عهده یک نفر بگذاریم. وقتی ما او را به عنوان سرمربی انتخاب کردیم خیلی ها اعتراض کردند که مگر می گردد نایب رئیس سرمربی باشد، شاید آن اعتراض به جا بود تا اینکه الان کسی اعتراض کند چرا عوض شده است. از آنجایی که باید بهترین تصمیم را بگیرم این تصمیم در این مقطع صحیح تر است.

خانم ایرانمنش که به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شده رزومه خوبی دارد و باید صبر کنیم چون نتیجه کار بعد از صبر معین می گردد. وقتی نتیجه کار این را ببینید اعتقادتان به تیم کاری مان بیشتر می گردد. حتما این انتخاب باعث رشد تیم می گردد و در عین حال باید از پتانسیل های بیشتری استفاده گردد نه به قیمت اینکه پست ها را تقسیم کنیم و کار افت کند بلکه به قیمت اینکه تیم بالاتر برود و نتیجه بهتری بگیرد.