اگر در فضا بمیرید چه اتفاقی برایتان می افتد؟ - لیتن

به گزارش خبرنگار فضانوردان برای آن که به مریخ سفر نمایند باید چند ماه در راه باشند، اما کسی این را نمی داند اگر روزی یکی از این افراد در سفر بمیرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟

البته تا به امروز هیچکس در فضا جانش را از دست نداده است، اما از گزارشات ناسا می توان دریافت که حتما ناسا پیش بینی های لازم برای چنین روزی را انجام داده است.

یکی از فضانوردان در این باره می گوید تا اکنون با چنین پروتکل رسمی روبه رو نشده است، ولی اگر چنین اتفاق رخ دهد اعمالی برای مدیریت کردن این مشکل انجام خواهد شد، یک تمرین با هدف آماده سازی فضانوردان برای انجام کار هایی صورت می گیرد که باید در صورت مرگ یکی از همراهانشان انجام دهند.

تمرینات موسوم به شبیه سازی مرگ معمولا در قالب برگزاری یک میز گرد اتفاق می افتند که در آنها گفته می گردد یکی از فضانوردان جان خود را از دست داده است و هرکسی که مدیریت این تیم را بر عهده دارد سناریو های فرضی مختلفی را اجرا می نماید.

به طور مثال اگر یکی از فضانوردان فوت کند، افراد بلافاصله مدیریت این مشکل را بر عهده می گیرند. اینکه آیا باید آن را در یک لباس فضانوردی قرار دهیم و به قفسه آویزان کرد؟ یا با بوی جسد چه باید کرد؟

اینگونه جلسات شبیه سازی مرگ به فضانوردان یاری می نماید تا واقعا در خصوص اینکه چطور باید به چنین اتفاقاتی واکنش نشان دهند فکر نمایند.

حقایقی جالب درباره وجود موجودات فضایی در فضا

ناسا برای فضانوردانی که در فضا می میرند چه برنامه دارد؟

ناسا برنامه های مختلفی را برای انجام ماموریت های همراه با سرنشین به مریخ دارد و شرکت های خصوصی نظیر اسپیس اکس هم در کوشش هستند تا تجهیزات لجستیکی لازم برای استقرار انسان روی مریخ را فراهم نمایند.

آسان ترین راه چاره این است که کلاهک فضاپیما را باز نمایند و جسد را در فضای خلا موجود به حال خود رها نمایند اما ظاهرا یکی از قوانین عجیب بین المللی که بر کیهان حاکم است فضانوردان را از انجام این کار منع می نماید، براساس این توافق انسان مجاز نیست که در فضا زباله بریزد و این زباله حتی بدن های در حال مکوششی شدن انسان را نیز در بر می گیرد.

علت وضع این قانون نیز آن است که اجساد شناور در فضا ممکن است با فضاپیما های دیگر برخورد نمایند یا حتی روی سیارات دیگر قرار بگیرند و با بقایای انسانی، باکتری ها و ارگانیزم های دیگری که ممکن است در داخل بدن انسان یا روی آن قرار داشته باشند سطح روی این سیارات را آلوده نمایند.

بنابراین لازم است که پلن دیگری برای مدیریت شرایط بحرانی مرگ فضانوردان در نظر گرفته گردد چرا که امکان نگهداری جسد انسان داخل فضاپیما در جریان سفر های فضایی طولانی مدت وجود ندارد، این کار می تواند سلامت فضانوردان دیگر را هم به لحاظ جسمی و هم از نظر روحی به خطر بیاندازد.

فقط تصور کنید که مجبور هستید دو ماه را در یک فضای کوچک با تابوت فرد دیگری به سر کنید. نکته دیگر اینکه فضاپیما ها قیمت بالایی دارند و اضافه کردن تابون به آن ها می تواند خسارتی چند میلیون دلاری را به دنبال داشته باشد.

یکی از جالب ترین پیشنهادات ارائه شده برای مدیریت کردن مرگ در فضا از همفکری شرکت Promessa (پیشرو در حوزه دفن سبز) و ناسا حول ایده بازگشت بدن انجام شده است.

در این شیوه، جسد درون یک کیسه خواب با هوای فشرده قرار می گیرد و سپس آن را در معرض هوای منجمد نماینده فضای بیرونی قرار می دهند.

بدن منجمد شده سپس به داخل کشیده می گردد و به شدت آن را تکان می دهند تا اینکه خرد گردد، در نهایت با 20 کیلوگرم ذره به جای مانده از بدن انسان روبرو خواهند بود که می توانند آن را از بیرو فضاپیما آویزان نمایند تا اینکه به مقصد برسند.

با این همه هیچ پاسخ مناسبی در خصوص اینکه چنانچه پس از فرود فضاپیما فردی جانش را از دست داد چه کاری باید انجام گردد، وجود ندارد. در طرح های ارائه شده از سوی ناسا و مارس وان برای بازدید از سیاره سرخ ذکر شده است که ساکنان مریخ باید محصولات غذایی مورد احتیاج خود را در سطح آن کشت دهند.

یکی از ایده های مطرح شده برای کشت و پروش این محصولات استفاده از بدن انسان به عنوان کود است تا مواد غذایی مورد احتیاج برای رشد گیاهان در سطح این سیاره تامین گردد.

مرگ یک مساله انسانی است، اما در ماموریت های فضایی طولانی مدت لازم است که به عنوان نوعی مشکل هزینه ای و عملیاتی در نظر گرفته گردد، لازم است که پیش از بروز هر مساله ای فکری به حال آن گردد.