خون رنگین فرزندان هیئت علمی! - لیتن

گروه دانشگاه خبرنگاران- سارا سلیمی؛ شرایط متعددی برای دریافت یک سهمیه وجود دارد؛ جانبازی، شهادت، سهمیه مناطق، مهمان شدن، انتقال از دانشگاه به خاطر قهرمان ملی بودن و... که واقعا در پی جبران خدمت و یا فقدان و نقص عضو و از این قبیل قضایا برای داوطلب است.

همه انواع سهمیه ها برای اکثریت جامعه قابل قبول است، (در بعضی از آن ها اختلاف نظر وجود دارد، ولی مقبولیت غالب است) هم اکنون، اما سراغ سهمیه ای می رویم که گویا هر کسی در موردش نظر خاصی دارد؛ عده ای می گویند وجود دارد در فلان مقطع، عده ای می گویند وجود ندارد در فلان مقطع! و عده ای کاملا نظر دیگری دارند.

هر ساله با برگزاری آزمون سراسری، اعتراضات بسیاری به انواع سهمیه ها صورت می گیرد، اما صدایی از اعتراض مشمولان سهمیه هیئت علمی نمی شنوید. بحث اینکه چگونه انواع سهمیه ها را محاسبه می نمایند و اساس ساز و کارشان درست است یا نه که بر اکثر افراد نیز پوشیده است، یک طرف قضیه و بحث گلچین جایگاه های بهترین دانشگاه ها که غالبا در این سهمیه اتفاق می افتد، طرف دیگر قضیه است.

بسیار بهتر می گردد اگر سهمیه هیئت علمی در کنار سهمیه مناطق و سایر سهمیه های کنکور رسماً قد علم کند و آمار واقعی خود را نشان دهد و اگر به حق بود، حریف بطلبد که هر ساله چند نفر واقعا از این سهمیه استفاده می نمایند؟ آیا واقعاً وجود چنین سهمیه ای با عدالت آموزشی همخوانی دارد؟

والدین هیئت علمی، فرزند دردانه!

از قدیم الایام می گویند گیرم پدر تو بود فاضل/ از فضل پدر تورا چه حاصل؟ هیئت علمی بودن پدر یا مادر برای یک داوطلب چه تاثیر منفی داشته است که سازمان سنجش با چنین سهمیه ای قصد جبران آن را دارد؟ علت استفاده از این سهمیه چیست؟

فرزند یک هیئت علمی دغدغه مالی نخواهد داشت، اما فرزند یک کارگر قطعاً با مسائل مالی دست و پنجه نرم خواهد نمود؛ طبیعی است آرزوی فردی که در شهر دوری قبول شده، تحصیل در محل زندگی خود باشد؛ اکنون، اما اینگونه به این موضوع نگاه کنیم که پدر و مادرش کشاورز باشند، چه تاثیری خواهد داشت؟ اینکه با چه دید و تفکری شغل والدین داوطلبان را آنالیز کنیم و به هر کدام ارزش واقعی شغلشان را اختصاص دهیم، بسیار مهم است.

چگونه فرزند یک هیئت علمی به بهانه شغل مادر یا پدر خود (شغلی علمی که باعث شده است وی در محیطی کاملاً علمی پرورش یابد) می تواند از دانشگاه شیراز به دانشگاه شهید بهشتی تهران، نقل مکان کند؟

به گفته محمدرضا فراهانی، معاون اسبق دانشجویی وزارت بهداشت، به سهمیه فرزندان هیئت علمی، طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در دانشگاه نقدها به جایی مطرح است و این قانون به نوعی تبعیض است؛ اما خدایی، رئیس سازمان سنجش، اعلام نموده است آن چیزی که برای فرزندان هیئت علمی دانشگاه ها وجود دارد سهمیه نیست و تنها تسهیلات است!

وی در ادامه داد اظهار نموده است که فرزندان اعضای هیئت علمی در صورت کسب 90 درصد از نمره، امکان انتقال به محل کار والدین را دارند و با کسب 92 و نیم درصد از نمره می توانند بر اساس ضوابط از امکان تغییر رشته نیز برخوردار گردند.

این سهمیه یا تسهیلات و یا هر چه که هست در صورت کسب نمره مد نظر سازمان سنجش حتی می تواند منجر به تغییر رشته گردد! توجیه این تسهیلات چیست؟ چرا چنین امکانی برای بسیاری دیگر از داوطلبان که نمره رشته های بالاتر را آورده اند و حالا به هر دلیلی در رشته ای دیگر هستند، وجود ندارد؟

کدام مقطع؟ مسئله این است!

خدایی آمار افرادی که در کنکور سال 98 از این تسهیلات و یا سهمیه استفاده نموده اند را 1400 تا 1500 نفر اعلام کرد؛ هم چنین بیان نموده است که تسهیلات برای فرزندان هیات علمی در کارشناسی ارشد و تحصیلات تکمیلی وجود ندارد و امتیاز آن ها تنها مختص کنکور سراسری است.

غلامی، رئیس سازمان سنجش عنوان نموده است که فرزندان اعضای هیئت علمی فقط در دو مورد می توانند از امتیاز فرزندان هیئت علمی بودن استفاده نمایند؛ این افراد در کارشناسی ارشد امتیاز دارند که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی بعد از قبولی در دانشگاه مربوطه به دانشگاه محل تحصیل پدر و مادرشان منتقل شوند و اگر احتیاج به تغییر رشته داشته باشند با یک ضریبی که مدنظر قرار گرفته شده است، تغییر رشته دهند.

غلامی نیز آمار افرادی که از سهمیه هیئت علمی استفاده نموده اند 1500 نفر دانست که 900 نفر برای انتقال بوده است و 600 نفر برای تغییر رشته؛ هم اکنون مسئله این است این 1500 نفر که در آزمون سراسری سال 98، از سهمیه هیئت علمی استفاده نموده اند، در کدام مقطع تحصیلی هستند؟ گفتنی است که غالب این 1500 نفر در برترین دانشگاه ها و رشته ها مستقر شده اند.

حسین توکلی، مشاور سازمان سنجش آموزش کشور، اظهار نموده است آن چیزی که برای فرزندان اعضای هیئت علمی در نظر گرفته شده، برای قبولی در کنکور نیست.

وی در ادامه عنوان نموده است که قانون انتقال برای تمام دانشجویان وجود دارد، اما بعد از ترم دو، ولی برای فرزندان اعضای هیئت علمی از همان ابتدا انتقال صورت می گیرد؛ مسئله بعدی که به وجود می آید این است: آیا پروسه انتقال یک دانشجوی معمولی به همان اندازه سریع صورت می گیرد که برای یک فرزند هیئت علمی؟

چگونه با عدالت آموزشی این موضوع اتفاق می افتد که فرزند یکی از اعضای هیئت علمی، ساکن در شهر تهران و پذیرفته شده در علوم آزمایشگاهی شهر اهواز ناگهان به محل کار پدر یا مادر خود در دانشگاه ایران یا تهران نقل مکان کند؟ آیا رتبه مورد احتیاج برای قبولی در این دانشگاه ها با هم برابر و این موضوع قابل چشم پوشی است؟