آنچه سلبریتی های اقتصاددان درباره نرخ سود منفی اروپا به ما نمی گویند - لیتن

برای سفر به تور اروپا با بهترین کارشناسان مشورت کرده و بهترین برنامه سفر را انتخاب کنید.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، نوشته های بسیاری از ما به جز پیغام آگاهانه یعنی تحلیل عموما تکنیکی نوشته که در مرکز توجه قرار می گیرد، حاوی پیغام هایی در پیش زمینه پیغام اصلی نیز هست، پیغامی که عموما در حاشیه متن به مخاطب منتقل میشود.

وقتی غیر اقتصاددانان نوشته های بعضی از دوستان محقق اقتصاد ایران را می خوانند، اینگونه تصور می نمایند که در اقتصاد آمریکا، اروپا یا ژاپن هیچ چیزی به نام تورم وجود ندارد و ایران تنها کشوری است که گرفتار تورم است. چنین نوشته هایی بیشتر از بار علمی برای مخاطبان فضای مجازی که عموما اقتصاد نمی دانند و تنها مهندس یا عالم اجتماعی یا معلم مدرسه و غیره هستند، سیاه نماینده ایران -با وجود همه ضعفهایی که به آن پرداخته ایم- و سفید نماینده اتحادیه اروپا و ایالات متحده است، واقعیت ندارند وتنها در فروپاشی هر چه بیشتر سرمایه اجتماعی -خود به خود در حال کاهش ما- نقش ایفا می نمایند.

طنز روز گار اینکه جریان اصلی اقتصاد ما نیز متمایل به تئوری های آزادی اقتصادی هستند. منجمله به مکتب اتریش که دهه هاست که گزاره اصلی آن اینچنین پایدار است: خلق پول آسان چه از راه سود صفر چه از راه خلق پول بانک مرکزی به ایجاد ثروتهای هنگفت و نامتقارن، انحصارات اقتصادی گروه های خاص و نهایتا تورم می انجامد.

از بحران 2007 تا به امروز بیلیون ها دلار پول عمدتا از راه خرید اوراق بانک مرکزی به بازارهای آمریکا و اتحادیه اروپا پمپاژ شده است. آیا مکتب اتریشی در پیش بینی تحقق وقوع تورم دچار اشتباه شده است؟ خیر، غیر از اینکه عنوان تورم به حباب تغییر داده شده است و به ایجاد برندگان اندک در بازارهای اقتصادی و بازندگان زیاد بین مردمان کوشای جامعه منجر شده است. افراد دانا در بخشهای غیر واقعی اقتصاد و علی الخصوص گروههای نخبه منجمله هدج فوندها مثل jpmorgen و blackrock یا goldmansachs به تجارت های میلیارد دلاری در بازارهای کمتر شناخته شده اما بسیار حجیم و متورم سرمایه و مشتقات اقتصادی مشغولند در حالی که عامه مردم در اروپا و یا آمریکا به گذراندن زندگی با اخذ بدهی از وامی به وام دیگر برای خرید خانه، اتومبیل یا تحصیل یا مسافرت راضی هستند.

حقیقت این است که پایین آوردن نرخ سود در آنجا نه تنها حاصل پس انداز مردم را هیچ نموده است اما از طرفی نیز اجازه کسب قدرت خرید بدون کوشش از هیچ -مانند ایران- را از مردمان عادی سلب نموده است و آنها را به کار و کوشش برای باز پرداخت بدهی اخذ شده واداشته است.

پاشنه آشیل اقتصاد دلار و یورو اما اینجاست که تزریق بیلیون ها دلار پول چه از راه عملیات بازار باز چه پایین تر آوردن سود احتیاج مبرم جلوگیری از بحران اقتصادی ای فراگیر تر از سال 2007 است تا نهادهای بانکی؛ و همچنین برای اینکه نهادهایی مانند دولتها و صندوقهای بازنشستگی از خطر سقوط ارزش سهامها و بازارهای مشتقه در امان بمانند. از سویی اما متورم کردن بازارهای اقتصادی تا بی نهایت نیز امکان پذیر نیست.

بحرانی که ذکر شد محور اصلی هر روزه انتقاد های اقتصاددانان بزرگ اروپا به بانک مرکزی اروپا است زیرا آنها اعتقاد دارند فایننشیالایز کردن اقتصاد یک جامعه از راه خلق پول راهی به سوی اسارت است که تنها به انتفاع گروه های خاص انجامیده است و نه چیز دیگر.

این در حالی است که امروز در کشور ما بعضی با پیش فرض اینکه هر چه در سیستم اتحادیه اروپا و آمریکا اتفاق می افتد درست است و فساد تنها زاده تصمیم گیریهای نظام اقتصادی ماست، آدرس های اشتباه می دهند. بیایید به جای سیاه و سفید کمی نیز خاکستری ببینیم. این به ثواب و صواب نزدیکتر است.

حامد خلیلی دانش آموخته اقتصاد از دانشگاه کلن آلمان

منبع:فارس

بازگشت به صفحه رسانهها