ورزش، بی بهره از ظرفیت های کلان مالی - لیتن

ورزش ایران قطعا پیشرفت قابل ملاحظه ای در 4 دهه گذشته داشته و این کاملا محسوس است. به خصوص در بعضی رشته های توپی و تیمی مثل والیبال، بسکتبال، هندبال، فوتسال و کبدی. این پیشرفت در بعضی رشته های انفرادی هم مشهود است. به عنوان مثلا در رشته های رزمی، قبل از انقلاب حرفی برای دریافت نداشتیم اما حالا در المپیک و بازی های آسیایی جزو مدعیان اصلی هستیم.

ما در عین حال در ورزش جانبازان و معمولان هم توفیقات خوبی داشتیم و این که توانسته ایم به جانبازان و معلولان توجه ویژه ای داشته باشیم، خودش از موضوعات مهم است.

فراموش نباید کرد که ورود بانوان به رشته های مختلف ورزشی و مقام هایی که آنها در بازی های المپیک، رقابت های جهانی و بازی های آسیایی به دست آوردند هم از جمله مهمترین افتخارات ورزشی کشورمان در سال های پس از انقلاب محسوب می شود.

در این چهار دهه در ارتباط با توسعه زیرساخت ها هم کارهای خوبی صورت گرفته و الان شاهد هستیم که ورزشگاه های خوبی در کشور به بهره برداری رسیده که از جمله آنها می توان به ورزشگاه های فوتبال در اهواز، مشهد، تبریز و شیراز اشاره نمود. البته این احتیاج در بدنه ورزش کشور احساس می شود که امکانات و زیرساخت های ورزشی گسترده تر شود.

اما فارغ از موفقیت های به دست آمده به لحاظ کسب مدال و توسعه نسبی زیرساخت ها، ما در ایران نیروهای مستعد بسیاری در دو گروه آقایان و بانوان داریم و می طلبد که از نسل جوان بهتر از اینها استفاده شود. وجود نیروهای مستعد، خلاق و جوان، پتانسیل ارزشمندی است که از آن می توانیم در هر دو عرصه علمی و ورزشی استفاده بهینه کنیم که اگر این اتفاق بیفتد قطعا می توان از این ظرفیت ها، به نحو بهتری بهره برد.

متاسفانه یک روال غلط جا افتاده که هرکس وارد چرخه مدیریت ورزش می شود می خواهد از ابتدا چرخ را اختراع کند و هیچ استراتژی تعریف شده ای در ارتباط با ورزش نداریم. این هم برمی شود به نامطلعی و ناکارآمدی تعداد زیادی از مدیران ورزشی ما در این 4 دهه اخیر. در واقع ما نتوانستیم از ظرفیت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در بعد حرفه ای ورزش بهره برداری مناسبی داشته باشیم. این شاید بزرگترین چالش در سال های اخیر بوده و باعث شده سهم ورزش ایران از گردش اقتصادی 750 میلیارد یورویی ورزش در جهان چیزی نزدیک به صفر باشد.

نتیجه این که ما سال هاست خودمان را از ابعاد پر مزیت اقتصادی ورزش محروم نموده ایم و همین عامل باعث شده بسیاری از باشگاه های بزرگ ورزشی کشورمان بالاخص در فوتبال با ورشکستگی روبه رو شوند. متاسفانه مدیران ما مطلعی لازم به مباحث اقتصادی ندارند و حتی مدیریت هزینه را هم بلد نیستند.

در هر صورت اگر بناست ورزش بهتر از امروز باشد اول از همه باید تربیت مدیرانی مطلع را در دستور کار قرار دهیم تا این مدیران بر اساس هدفگذاری های کلان ورزش کشور حرکت نمایند. در کل من به آینده خوشبین هستم چراکه نیروهای جوان و خلاقی داریم. امیدواریم قدر این نیروها را به خوبی بدانیم و بتوانیم از این کارخانه بزرگ انسان سازی به بهترین نحو بهره برداری کنیم و بیشتر از قبل بتوانیم در عرصه های محتلف ورزشی جهان بدرخشیم.

امیررضا واعظی آشتیانی - کارشناس ورزش المپیک