بمب افکن B-52 استراتوفورترس؛ پیرمرد بی رحم آمریکایی - لیتن

خبرنگاران - علی محمدی: بمب افکن B-52 استراتوفورترس را باید اصلی ترین بمب افکن نیروی هوایی آمریکا دانست.

چون این هواپیما می تواند طیف وسیعی از تسلیحات متعارف و هسته ای را با خود حمل کند.

B-52 حتی توانایی جنگ ضد زیردریایی و ضد کشتی را هم دارد و می تواند با اهداف زیر سطحی و سطحی هم درگیر گردد.

B-52 استراتوفورترس با طول 48 متر و حدبیشتر وزن برخاست 220 تن یک هواپیمای عظیم و سنگین وزن است.

سازه قدرتمند B-52 به این هواپیما امکان حمل مقادیر زیادی تسلیحات را می دهد.

سازه خاص و عمر طولانی B-52

زمانی که B-52 روی زمین است طراحی خاص و متفاوتی از سایر هواپیماها دارد و به راحتی می توان آن را از ظاهرش شناسایی کرد.

قسمت سرنشینان نیز تحت فشار است و هواپیما به راحتی می تواند به ارتفاع بالا برود.

B-52 را باید قدیمی ترین هواپیمای فعال در نیروی هوایی آمریکا و دنیا دانست.

این بمب افکن اولین پرواز خود را در سال 1952 انجام داد و در سال 2002 نیز تولد پنجاه سالگی برای آن گرفته شد.

در کل تعداد 744 فروند B-52 به فراوری رسید که در هشت مدل از A تا H ساخته شدند.

مدل B-52H در سال 1961 وارد خدمت شد و 104 فروند از آن فراوری شده بودند.

آخرین هواپیما در اکتبر سال 1962 تحویل نیروی هوایی شد.

اولین سری B-52 با نام B-52A یک نسخه آزمایشی بود.

مدل فراوریی B-52B اولین سری بود که تحویل واحد فرماندهی استراتژیک هوایی آمریکا شد تا به عنوان بمب افکن اتمی دوربرد خدمت کند.

نسخه های C تا F نیز دارای برد بیشتری بودند و ابعاد مخزن سوخت آنها افزایش پیدا کرد.

این مدل ها به قابلیت سوختگیری هوایی نیز مجهز شدند و توانایی حمل بمب درون محفظه بدنه و زیر پایلون های بال ها را دارند.

با توجه به اینکه B-52 قابلیت بالایی در بروزرسانی دارد و آمریکا نیز در طی سال ها همیشه این هواپیما را ارتقا داده است و قطعات نو روی آن نصب نموده است، پیش بینی می گردد B-52 تا سال پس از سال 2030 نیز در خدمت باقی بماند.

طراحی B-52

بویینگ B-52 را در سال 1948 طراحی کرد و هدف اصلی طراحان آن، استفاده از این هواپیما، علیه شوروی در جنگ احتمالی بود.

با این وجود B-52 هیچ وقت فرصت درگیری با شوروی را پیدا نکرد.

در عوض در بسیاری از میدان های نبرد قرن بیستم و بیست و یکم حضور داشت.

فاصله نوک بال های B-52 به 56 متر می رسد و روی هر یک از بال های آن چهار موتور جت قرار دارند.

این موتورهای جت در زیر بال و به صورت جفتی، کنار هم نصب شده اند.

حدبیشتر سرعت این بمب افکن غول پیکر در ارتفاع 17 هزار متری سطح زمین به 9 دهم ماخ یا 960 کیلومتر بر ساعت می رسد.

در ارتفاع پایین نیز B-52 توانایی پرواز با سرعت نیم ماخ یا 600 کیلومتر بر ساعت را دارد.

B-52 در ابتدا دارای 6 خدمه بود که یکی از آنها راهنمایی توپ ضد هوایی نصب شده در انتهای هواپیما را بر عهده داشت.

جالب است بدانید که بیشتر بمب افکن های جنگ سرد مانند جنگ دنیای به این توپ ضد هوایی برای دفاع از خود در برابر هواپیماهای شکاری دشمن مجهز بودند، اما بعدها به دلیل تغییر در میدان های نبرد و رزم های هوایی دیگر احتیاجی به این توپ احساس نمی شد.

به همین علت از سال 1991 آمریکا این توپ را از روی B-52 حذف کرد و خدمه آن را به 5 نفر کاهش داد.

مشخصات

همانطور که اشاره کردیم B-52 هواپیمایی با طول دقیق 48.5 متر، فاصله دو نوک بال 56.4 متر و ارتفاع 12.4 متر است.

مساحت بال های این هواپیما به 370 متر مربع می رسد.

وزن خالی این بمب افکن استراتژیک حدود 83 تن است و می تواند با حدبیشتر وزن 220 تن از زمین بلند گردد.

نیروی مورد احتیاج استراتوفورترس از 4 موتور توربوفن پرت اند ویتنی TF-33 تامین می گردد که هر یک از آنها رانشی معادل 76 کیلونیوتن دارند.

حدبیشتر برد B-52 بدون سوختگیری هوایی 16 هزار کیلومتر است.

ولی با سوختگیری هوایی برد نامحدود دارد.

B-52 توانایی حمل 31 هزار و 500 کیلوگرم انواع بمب ها، مین ها و موشک ها را دارد.

عملیات های B-52

از سال 1965 آمریکا از مدل های مختلف B-52 برای بمباران شدید ویتنام شمالی استفاده کرد.

نسخه B-52G در جنگ ویتنام استفاده شد که این نسخه توانایی شلیک موشک های هوا به زمین را نیز دارد.

از نسخه H به بعد، موتورهای توربوجت جای خود را به موتورهای توربوفن دادند که راندمان بهتری دارند.

در دهه 1980 آمریکا قابلیت حمل و شلیک موشک های کروز را نیز به نسخه های B-52G و B-52H افزود.

موشک های کروز می توانند هم به کلاهک متعارف و هم هسته ای مجهز شوند.

دیگر میدان نبرد B-52G جنگ خلیج فارس (آزاد سازی کویت از دست عراق) بود.

در این جنگ B-52 های آمریکا از پایگاه دیگو گارسیا در اقیانوس هند به پرواز در آمدند و به سمت اهداف خود در عراق روانه شدند.

از سال 1994 به بعد نیروی هوایی آمریکا فقط نسخه H را در خدمت نگه داشت.

سایر نسخه ها از شرایط عملیاتی خارج شدند.

سایر میدان های نبرد B-52H جنگ بوسنی و کوزوو در دهه 1990 بودند.

در قرن 21 نیز آمریکا در اشغال افغانستان و عملیات علیه داعش از این هواپیما استفاده کرد.

با اینکه در تمام این سال ها B-52 در نقش بمب افکن متعارف ظاهر شده است، ولی آمریکا توانایی حمل سلاح هسته ای این بمب افکن را همچنان حفظ نموده است.

در سال های اخیر از B-52 به عنوان سکوی پرتاب هواگردهای آزمایشی نظیر X-15 و X-43 نیز استفاده شده است.

با سریع ترین هواپیما های دنیا آشنا شوید

جنگنده رافال را از نزدیک بشناسید

سوخو S-70 اوخوتنیک ؛ اولین هواپیما بدون سرنشین روس ها

منبع: britannica