سراب واگذاری پرسپولیس - لیتن

روزهای اول سال که وزیر ورزش در مصاحبه نوروزی اش مسأله واگذاری این دو باشگاه را جزو اهم برنامه های نهاد متبوعش برشمرد پوزخندی زدیم که مثل همواره این وعده عملیاتی نخواهد شد و در حد حرف باقی می ماند اما حالا بعد از نزدیک بیست روز انگار قدم مثبتی در این راه پر از سنگلاخ برداشته شده است.

اینکه سه وزیر و دو مسوول دیگر دور یک میز نشسته و در هیأتی به نام واگذاری سر عملی کردن این ماجرا و ورق زدن صفحه آخر این داستان به جمع بندی نهایی رسیده اند تا قبل از فرو افتادن برگ درختان این پروژه را به خاتمه برسانند هم تا حدودی باور نکردنی هم شوکه نماینده است.

نگارنده خوب به خاطر دارد حدود یازده سال قبل یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری پیش از انتخابات این وعده را مطرح و با نصب بنری در مقابل ورودی اصلی (صندلی ویژه) استادیوم آزادی در حاشیه یکی از بازی های آسیایی پرسپولیس، ازهواداران این تیم خواست پای تصمیمش برای واگذاری باشگاه امضا بزنند و اینچنین وعده خوشبختی باشگاه بزرگ پایتخت را داد تا رأی دوستداران میلیونی اش را جلب کند.

از آن روز دولت به دولت و سال به سال عبور نموده ایم و مسئولان امر که هر روز بر اجرا شدن این تصمیم در امسال تاکید می نمایند باید به ما (رسانه) و مردم علاقه مند به فوتبال حق بدهند که اخبار غالباً تکراری مبنی بر نهایی شدن ماجرای واگذاری را باور نکنیم.

شاید متهم به بزرگنمایی نیمه خالی لیوان شویم اما این بخش ماجرا درست همتراز با واقعیت های پیرامون آیتم های مربوط به طرح نهایی در جهت عملیاتی شدن داستان واگذاری است. طرحی که حتی اگر خبر تصویبش را باور کنیم، اجرایی شدنش در بازه زمانی 5 ماه آینده را هرگز باور نخواهیم کرد.

خیلی خوب به این آیتم ها دقت کنید: حسابداری سالیان گذشته باشگاه، برگزاری مجامع، شناسایی اموال و دارایی های مختلف، واگذاری قطعی استادیوم خانگی (در مورد پرسپولیس استادیوم درفشی فر)، شفاف شدن بدهی اقتصادیاتی باشگاه، حل کردن دعاوی حقوقی.

ماجرا از این قرار است که با دخالت مجلس فرایند واگذاری از مزایده - که دو بار برگزار گردید و نافرجام ماند - به حضور در فرابورس تغییر کرد که این چرخش، به خاتمه رساندن و تعیین کردن تک تک آیتم های فوق را می طلبد اما هر کدام از این آیتم ها بخصوص آنهایی که ارتباط مستقیمی با مسأله پول دارند دنیایی مجزا داشته و هر یک می تواند باشگاهی را غرق در خود کند و رسیدگی به آن به شدت زمانبر باشد.

اول اینکه حساب باشگاه باید تا خاتمه سال 98 روشن و شفاف باشد اما با موشکافی در بده بستان های اقتصادی همین یک سال گذشته کلی شکاف و ابهام پیدا خواهد شد که جمع و جور کردنش یک تیم قدرتمند عملیاتی و نظارت و آنالیز مستقیم و بی وقفه نهادهای بازرسی را می طلبد.

در ماجرای بدهی اقتصادیاتی باشگاه مدت هاست وزرای ورزش و اقتصاد در حال رایزنی اند تا بلکه به فرمولی برای کاستن از رقم نجومی اعلام شده برسند اما طی یک سال گذشته و با درشت تر شدن عدد قبلی آیا خبر خوش و امیدوار نماینده ای در این باره شنیده اید که باور کنید این ماجرا تا 5 ماه آینده فیصله می یابد؟

یا اگر تصور کنیم پیچ و خم های مربوط به واگذاری قطعی استادیوم درفشی فر، جزئیات مربوط به مجامع و شناسایی اموال ودارایی های باشگاه با همکاری وهمراهی نهادهای دولتی با سرعت بیشتری پیش برود چگونه می توان باور کرد طی این بازه زمانی دعاوی حقوقی مربوط به باشگاه را حل و فصل کرد؟

باشگاه پرسپولیس درست مثل حریف قدیمی اش یک باشگاه ورشکسته، زیان ده و در خطر محرومیت و جرایم سنگین بین المللی است. همین حالا سه چهار حکم فیفایی و یکی دو حکمی که به زودی از سوئیس خواهد آمد، عدد وحشتناک حدوداً 50 میلیارد تومانی را به عنوان بدهی پیش روی باشگاه قرار داده که از موعد جواب دادن به یکی دو مورد نگران نماینده آن چیزی باقی نمانده است.

به احکام سنگین بین المللی، بدهی باشگاه به بازیکنان و مربیان داخلی، رفع کردن مسائل و امور جاری باشگاه و هزارپرونده اقتصادی دیگر را هم اضافه کنید که رتق و فتق همه آنها نیازمند برخورداری از یک تیم حسابرسی دقیق، بودجه ای بزرگ و گزاف، یک گروه حقوقی زبده و قدرتمند و زمان کافی برای واکاوی و به خاتمه رساندن پرونده هاست.

آیا با در نظر دریافت هر کدام از این واقعیت ها همچنان باید به نهایی شدن مسأله واگذاری تا خاتمه تابستان خوشبین باشیم؟