چین شی آزادتر است؟ - لیتن

با تور چین سفری فراموش نشدنی را تجربه کنید.

به گزارش خبرنگاران، پل آر. پیلار، روزنامه نگار آمریکایی، در تحلیلی درخصوص وضعیت سیاسی، اجتماعی و سیاست خارجه چین و تاثیر رشد مالی این کشور بر این وضعیت به بیان دیدگاه های خود پرداخته و سعی نموده تا نگاه سیاستگذاران غربی را به این موضوعات از منظر خود جلب کند و با کنکاش در این زمینه، راهکارهایی را نیز خطاب به آنها ارائه نموده است. پیلار در پایگاه خبری آمریکایی دیلی بیست نوشته است: بعد از اصلاحات مالی اواخر دهه 1970 چین این باور گسترده در آمریکا و دنیا غرب ایجاد شد که داشتن روابط مالی محکم با این چین جدید منجر به آزادسازی تدریجی فضای سیاسی در کشور خواهد شد.

این باور حتی بعد از سرکوب قیام ژوئن 1989 میدان تین آن من پابرجا بود. اکثر حامیان افزایش تعامل سیاسی، دیپلماتیک و مالی غرب با پکن به این نتیجه رسیده بودند که این کشتار هرچند که غم انگیز بود، اما یک اخلال تاسف برانگیز در پروسه لیبرال سازی چین در بلندمدت بوده است.

رابرت بی زویلیک، معاون وزیر خارجه آمریکا در زمان ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش زمانی گفته بود که یک کشور چین با وضعیت بازتر می تواند تبدیل به یک بازیگر مسئول در نظام بین المللی گردد.

اما تحول های سال های اخیر باید باعث تردید ما نسبت به این فرضیه گردد. چین در دوران ریاست جمهوری شی جینپینگ، رییس جمهور فعلی این کشور به شکلی تعیین مستبدتر در داخل شده است. در دوران ریاست جمهوری او بر این مساله تاکید شده که همه دارندگان مناصب و مسئولیت های دولتی باید با جدیت بیشتر دکترین مارکسیستی-لنینیستی را مطالعه نموده و به آن پایبند باشند. او همچنین به شکلی سیستماتیک و به اسم مبارزه با فساد به پاکسازی تعداد زیادی از مقام های حزب کمونیست پرداخته است. اگرچه در مواردی این پاکسازی با توجه به سطح فسادی که با رشد مالی چین ایجاد شد موجه بوده اما شی جینپینگ در مواردی از این کمپین برای خلاص شدن از دست رقبای شخصی و ایدئولوژیک خود استفاده نموده است.

او در اقدام قابل توجه دیگری محدودیت های دوره های ریاست جمهوری را در سال 2018 برداشته و خودش را قادر ساخته به شکلی نامحدود در ریاست جمهوری باقی بماند. در عین حال مجموعه ای از سیاست های مستبدانه نیز در راستای اعمال اقتدار شخصی رئیس جمهور به همراه رشد مالی این کشور اجرا شده است.

به همین دلیل اقتصاددان های لیبرال برجسته که زمانی مورد عنایت پکن بوده و دست کم پکن آنها را تحمل می کرد، اکنون هدف کمپین های اذیت و آزار قرار می گیرند. تنها افرادی با خوش بینی بیمارگونه و یا با چشمان عمدا کور استدلال خواهند کرد که چین امروز نسبت به یک دهه پیش بازتر و تحمل کننده تر شده است.

در حال حاضر روند کلی در این کشور به سمت سرکوب بیشتر و چند دستگی بیشتر به پیش می رود نه افزایش لیبرال سازی.

در زمینه سیاست خارجی نیز پکن یک الگوی نگران کننده مشابه را نشان می دهد. قدرت نظامی چین افزایش یافته و به همین دلیل رفتار این کشور اگر تهاجمی تر نباشد دست کم نشان داده که کمتر به دنبال سازش است و این موضوع به ویژه در حوزه های دریای چین شرقی، تنگه تایوان و دریای چین جنوبی قابل مشاهده است. در تنگه تایوان رویکرد جسورانه چین مشهودتر است.

اخیرا لیو جون جوآن، یک مقام ارشد چین گفته: تضاد در قدرت در تنگه تایوان گسترده تر می گردد و ما از یک مزیت راهبردی کامل و قالب بر تایوان برخوردار خواهیم بود.

وزیر دفاع چین نیز در یک سخنرانی در کنفرانس سالانه گفت وگو شانگریلا در ژوئن گذشته گفت: نسبت به هرگونه تلاشی چه از سوی تایوان و چه از سوی کشورهای خارجی دیگر در راستای برهم زدن هدف اتحاد مجدد چین هشدار می دهیم. اگر کسی جرات کند که تایوان را از چین جدا کند ارتش چین گزینه دیگری بجز جنگیدن با هر هزینه ای برای دفاع از وحدت ملی خود نخواهد داشت.

همچنین نشانه هایی از جسورتر شدن سیاست چین در دریای چین جنوبی نیز وجود داشته است.

اخیرا چین بیش از پیش به گشت زنی های آمریکا در این منطقه به بهانه آزادی دریانوردی اعتراض می نماید و کشتی هایش مزاحمت هایی را برای کشتی های آمریکایی به وجود می آورند.

یکسری تهدیدهای نگران کننده از سوی سلسله مراتب ارتش چین در راستای تشدید سیاست تقابل وجود داشته است. در عین حال چین در قبال سیاست اش در مورد هنگ کنگ نیز گرایشات مستبدانه خود را اعمال نموده است.

در سال های اخیر چین هرچه بیشتر خودمختاری هنگ کنگ را تضعیف نموده است. اخیرا پکن و رییس اجرایی آن در هنگ کنگ یک لایحه استرداد را در این منطقه ارائه کردند که باعث اعطای یک اهرم قدرتمند به نظام قضایی چین به منظور اعمال نفوذ بر نظام قضایی مستقل هنگ کنگ می گردد. بعد از مطرح شدن این لایحه موجی از تظاهرات بزرگ و خشمگینانه در هنگ کنگ به راه افتاده است.

پکن با این حال تهدید به پاسخ در صورت تداوم این اعتراضات در هنگ کنگ نموده است.

یک مقام وزارت دفاع چین اخیرا هشدار داده: تظاهرکنندگان آغاز به ایجاد چالش علیه اقتدار دولت مرکزی و اصل یک کشور دو نظام که مبنای خودمختاری هنگ کنگ بوده، نموده اند.

ارتش چین نیز از احتمال استقرار نظامیان این کشور در هنگ کنگ برای حفظ نظم به درخواست مقام های این دولتشهر صحبت نموده است. این ارتش هشدار داده که اتفاق 21 ژوییه در محاصره دفتر ارتباطی دولت چین در هنگ کنگ از سوی معترضان، غیرقابل تحمل است.

این هشدارها نگران کننده هستند اما با این حال این سرکوب نهایتا می تواند باعث توجه سیاستمداران و صاحبنظران در آمریکا به آن گردد؛ کسانی که تاکنون بر این توهم که تعامل با چین باعث آزادی بیشتر در فضای سیاسی این کشور و صلح آمیز شدن رفتار بین المللی آن می گردد تاکید داشته اند.

البته این درست است که باز شدن فضای مالی چین و افزایش تجارت با کشورهای دیگر باعث بهبود چشم گیر استانداردهای زندگی مردم چین شده اما باید مقام های حوزه های سیاست خارجی و سیاست گذاری در آمریکا و کشورهای غربی با این واقعیت روبه رو شوند که این پیشرفت های مالی چین باعث اصلاحات سیاسی و سازش در رفتار پکن نشده و در حقیقت این روند برعکس بوده و باعث کاهش آن شده است.